Dit ben ik! Nicolle en moeder van 3 tieners. De oudste is een jongen en 14 jaar, de middelste een meisje van 12 jaar en de jongste is een jongen van 10 jaar. Ik ben 19 jaar getrouwd geweest met Michel en inmiddels gescheiden. We hebben2 leuke kleine zwartje hondjes (schnauzers). We zijn een actief gezin, we gaan er graag op uit in de natuur en houden van de bergen. We hebben allemaal een druk leven met sport, school, werk en sociale contacten en proberen daarbij zo goed mogelijk voor onszelf te zorgen.
Als kind voelde ik me wel altijd al flink en stevig, op kinderfoto’s valt dit mee. En als ik terug kijk naar tienerfoto’s vind ik het achteraf zonde dat ik daar altijd bezig was met “het gevoel te dik te zijn” maar was dit helemaal niet zo. Opmerkingen van mensen (volwassenen richting kinderen) kunnen heel lang blijven hangen. Zo zei wel eens iemand “wat ben je flink geworden” iets wat dan dagen door je hoofd blijft spoken.
Toen ik op mijn 19e samen met mijn partner een huis kocht was ik met alles bezig behalve met voeding. Wel met keihard werken en zorgen dat alles netjes was, lekker en veel koken en snoepen. In die tijd werkte ik fulltime, en rond mijn 21ste was ik teamcoach bij een telecomaanbieder. Alles draaide voor mij toen om keihard werken, en goed voor jezelf zorgen kwam echt pas op de laatste plaats. Lekker laat naar bed na een fles rode wijn, want op die manier kon ik goed afschakelen van de dag en dat iedere dag opnieuw “snoozen” en echt pas op het allerlaatste moment uit bed komen. Niet ontbijten en hup de auto in weer opnieuw een dag naar kantoor. Op kantoor wel bedenken wat je gaat eten, soms niks want dan had ik het te druk. Hooguit een paar koppen koffie, water had ik nog nooit van gehoord. En ook regelmatig in de kantine eten samen met collega’s en vervolgens weer de hele middag niets.
Bij het avondeten kon ik dan ruim 2x opscheppen en eenmaal op de bank had ik altijd zin in chocolade (direct een hele reep) of ging de oven of frituurpan nog even aan. Tijdens het typen van dit verhaal kan ik me deze levensstijl al bijna niet meer voorstellen en met de kennis van nu. Ook werd ik door de cirkel van werken en presteren slecht eten en maar doorgaan depressief en was er een snelle oplossing. Ik kreeg direct anti depressieva voorgeschreven en op die manier kon ik weer snel doorgaan op de manier die ik gewend was. Achteraf echt totaal niet de oplossing… maar toen leek dit even de beste manier.
Op mijn 23ste werd ik moeder! En wat wilde ik dit goed doen, ik las dat je water goed moest drinken tijdens je zwangerschap dus dronk ik dat 9 maanden lang heel erg braaf. Nu niet voor mezelf maar voor het wondertje in mijn buik. Ik voelde mij top tijdens mijn zwangerschap, ik was gestopt met de medicijnen want dat had ik door al die hormonen niet meer nodig. Tijdens het einde van mijn zwangerschap was ik flink aangekomen en hield ik heel veel vocht vast ik voelde me echt een olifant. Maar toen mijn oudste geboren werd was ik zooooo verliefd, dit mannetje maakte mij zo blij! Ik beloofde goed voor mezelf te gaan zorgen want dit jongetje verdiend een gezonde moeder.
Een week na de bevalling paste mij weer kleding die ik maanden voor de zwangerschap niet had gedragen. Ik bloeide op, gaf borstvoeding, slankte af, had geen medicijnen nodig en door het ritme wat er kwam ging ik zelf ook beter eten. Nog geen 12 maanden later was ik weer zwanger.. dit verliep allemaal volgens het boekje. En 12 maanden na nummer 2 was ik zwanger van de jongste. Na 3 zwangerschappen redelijk snel achter elkaar werd het echt tijd om iets voor mezelf te gaan doen. En ik wilde me echt weer fit en sterk gaan voelen, ook voor mijn kindjes.
Ondertussen werkte ik tussen de 20 en 32 uur per week en ging ik kleine aanpassingen toepassen, met de fiets naar werk. Toen ontdekte ik spinning en ging ik weekmenu’s klaarmaken die half Nederland in die tijd heeft klaargemaakt. Natuurlijk viel ik af, maar echt mooi werd het niet. Zonder begeleiding op eigen kracht. En dat stomme getal op de weegschaal werd zo belangrijk voor me. De weegschaal ging zelfs mee op vakantie, verstopt onder mijn stoel anders zou ik voor gek verklaard worden. En omdat ik daar niet kon spinnen ging ik de trapjes op en af lopen bij ons vakantiehuisje. De ene dag voelde ik me goed, was ik weer iets bijgekomen voelde ik me de hele dag slecht. Zoveel impact had het gewicht steeds op me.
Toen las ik een boek over suikervrij en zoetstof vrij door het leven gaan. Ik keek op de pakjes koekjes die ik altijd trots aan mijn kinderen gaf, en op de drinkpakjes. En wat was ik blij dat ze die al zo goed zelf konden openmaken. Toen ik zag hoeveel suiker daar in zat schrok ik echt. De kinderen waren best vaak druk en afwezig en toen direct besloot ik suiker loos en zoetstof vrij te gaan leven. Dit was een hele klus, iedere zaterdag naar de markt, zelf sauzen maken enz. En dan steeds een stress gevoel om alles voor elkaar te krijgen.
Maar wat ben ik blij dat ik doorgezet heb en deze nieuwe "way of life" tot in de puntjes beheer.
Wil jij ook het roer omgooien, neem dan vrijblijvend contact met ons op.
We begeleiden jou graag!
Liefs,
Nicolle | Slimteam
